بیست سالگی کمی درد دارد،بسیار عجیب است و قرار است تمام تلاشت را صرف کنی که تغییر نکنی!
میخواهی همان بیخیال دو سال قبل باشی و همه چیز را فان ببینی اما نمیشود.کشیده میشوی داخل چند چاله فضایی و باید مثل آدم های بالغ رفتار کنی در حالیکه نمیخواهی بالغ باشی.باید خبر بخوانی و در زمهریر ناامیدی دل خوش کنی به پاره اخگری دور درحالیکه ذهنت هنوز درگیر رویای چوب جادو و ساعت برنارد و قدرت پی پی جوراب بلند و موجودات فضایی بن تن است.باید درس بخوانی و فعالیت تشکیلاتی بیاموزی و تنت بلرزد از روزی که بفهمی مثل بزرگترهایت گول خورده ای یا در زندان آزادی خواهی گم شوی در حالیکه هنوز دلت میخواد زخم های کوچک سرزانوهایت را بکنی و تنها غصه ات نخریدن مجله مورد علاقه ات باشد.
شاید صرفا این حس من است.شاید تنها من از بیست سالگی متنفرم.ازین دهه سوم زندگی.ازین بزنگاه آدم بزرگ شدن که اگر جان سالم به در نبری میشوی مثل تمام آدم بزرگ های دورت.
این اسفند ممکن است نقطه عطف زندگی من باشد.یا میتوانم خود واقعیم را در کنار تمام آدم بزرگ بازی ها حفظ کنم یا بازنده احساسم میشوم و آنقدر درگیر بزرگسالی میشوم که فرقی با صدها آدمی که در روز از کنارشان میگذرید نخواهم داشت!
از این احساس لعنتی که بگذریم،خواهش میکنم از شما که به لیست ائتلاف اصلاح طلبان و کاندیدهای مورد حمایت اصلاح طلبان و اعتدال گرایان رای بدهید،بقیه را هم تشویق به این کار کنید و یادتان باشد که به تمام لیست رای بدهید!
خیلی سرد امیدوارم بتوانیم تغییری ایجاد کنیم اما روحمان فروخته نشود!
